1- بازیهای خیالی و نمایشی و کتاب خواندن و قصه گفتن برای بچه ها می تواند در تقویت همدلی مؤثر باشد؛
- به بچه ها اسم احساسهایشان را یاد دهید.
- از بچه ها بپرسید هر کاراکتری در قصه یا کتاب چه احساسی دارد.- اجازه بدهید کودک توجه شما به حال و احساس دیگران را شاهد باشد.
- داستانهایی بخوانید که شخصیت های متنوع و مختلف با احساسات متفاوتی در آنها باشد و در قصه ها، شخصیت ها در معرض زمینه های متفاوت و متنوعی باشند. با کودک گفتگو کنید که چرا هر کاراکتری احساس مربوطه را دارد. 

در مدرسه یا مهد کودک …

2- کودکان مهدکودک یا مدرسه را یکجا جمع کنید و هر یک نقشه هایی بدهید که آنها را به جاهای مختلفی( مثلا کلاسهای مختلف) هدایت کنند. بازی اینطور طراحی شود که در هر کلاس آنها معلم یا مربی متفاوتی را ملاقات کنند؛ بچه ها قرار است با این معلم/ مربی مصاحبه ای ترتیب بدهند و باید در مورد اصول اولیه مصاحبه به آنها گفته باشید؛ مثلا گوش دادن دقیق با مهربانی؛ در نهایت کودکان باید بتوانند بعد چند دقیقه مکالمه و مصاحبه موارد زیر را از او استخراج کنند: آرزوها و رؤیاهای معلم/ مربی چیست؟ چه چیزی برای او در زندگی خیلی مهم است؟ 

 3- تمرین بیشتر شناسایی و نامگذاری احساسها
اسم هر احساسی که می شناسید روی کاغذهای کوچک بنویسید و داخل ظرفی بگذارید؛ یکی از کودکان را فرابخوانید و و جعبه احساسات را روبروی کودک بگذارید. از کودک بخواهید یک کاغذ بردارد و خودش نام احساس را بخواند(اگر کوچک است شما برایش بخوانید ) طوری که سایر کودکان نشنوند؛ سپس از کودک بخواهید ادای آن احساس را چهره  تقلید کند و حالت چهره اش را شبیه آن احساس کند. از سایر بچه ها بخواهید احساس مربوطه را حدس بزنند. 

4- کلاژهای احساسات
این فعالیت هنری برای طیف سنی وسیعی به کار می آید. 
از بچه ها بخواهید عکس چهره آدمها را از مجلات، روزنامه ها و بروشورها قیچی کنند و آنها را روی یک سطح بزرگ قرار دهند.از آنها بخواهید به احساسی که در هر چهره می بینند فکر کنند و تصاویر را بر اساس احساسات غالب دسته بندی کننددر مورد هر یک از دسته ها با گروههای بزرگتری از کودکان به بحث و گفتگو بنشینید.