کوچ رشد و توسعه مهارت های فردی

کیفیت زندگی هر انسانی به فرایند انتخاب اهداف برای دنبال کردن بستگی دارد. اگر با زندگی‌تان از در انفعال مواجه شوید، روند رشد خود را به عنوان یک انسان طی نخواهید کرد. تا حالا در زندگی تان پیش آمده که حس کنید در حال راه رفتن در خواب هستید؟ نه متوجه مسیر هستید نه مقصد مشخصی دارید.

سه نیاز روانشناختی اساسی هست که هر انسانی در طی مراحل رشد و تکامل به تدریج برای تأمین این نیازها تلاش می کند و راهبردهایی خلق می کند و در طی این روند تلاش برای تأمین نیازها تبدیل به انسانی رشد یافته و بالغ می شود.

برای بالا بردن احتمال پایبندی هر فردی به اهدافش لازم است ساختار مسئولیت پذیری را با هم مرور کنیم.  پذیرش مسئولیت توسط مراجع در واقع بخشی از طرز فکر و مایندست کوچینگ است؛ معمولا یک مراجع ، خود برای همراه کردن یک کوچ با خودش اقدام می کند؛ 

یکی از مسائل شایعی که در جلسات کوچینگ اتفاق می افتد ، این است که مراجع ذکر می کند که من هدفگذاری می کنم اما به هدفهایم نمی رسم. اهمالکاری می کنم، به برنامه ام پایبند نیستم، حوصله ندارم،و …

داستان زندگی شما تا کنون چه بوده است؟ کدام بخشها از این داستان ارزش زیستن داشته است؟ کدام بخش داستان را تا کنون دوست نداشته اید؟ دلتان می خواهد در نقطه پایان داستان زندگیتان چه شکلی باشد؟ می خواهید چه مسیری داشته باشد و چگونه زیستنی باشد؟ 

شما وقتی کلمه "استرس" را می شنوید، چه چیزی به ذهنتان خطور می کند؟ ذهنیت شما به استرس چیست؟ در نظر شما استرس یک طیف است یا نقطه ایست؟ آیا استرس تا درجه و شدتی می تواند یار و همراه ما باشد؟ کلمه استرس برای شما چه کلمات دیگری را تداعی می کند؟

یک کوچ ابزارهای مختلفی در اختیار دارد که با کمک آنها می تواند مراجع را تحت پرسشهای قوی و بنیادین در مورد چیستی، چرایی و چگونگی موضوع قرار دهد. سؤالات درست ما را به جوابهای درست می رسانندو اطلاعاتی را بیرون می کشد که هم کوچ و هم مراجع برای پیشرفت جلسه به آن نیاز دارند

اهدافی که برای خودمان انتخاب می کنیم باید چالشی باشند و سبب بزرگتر شدن دایره امن ما شوند. هدفی که انجامش کاملا در دایره امن فعلی ماست، انگیزه و اشتیاق لازم را برای طی کردن مسیر و تاب آوردن سختیهای راه به ما نمی دهد. حتی بعد از رسیدن به چنین هدفی، زندگی ما تفاوت خاصی هم با قبل رسیدن...

زمانی را فرض کنید که یک هدف و نتیجه ای مد نظر ماست ؛ راهی به سوی این نتیجه پیش می گیریم؛ منابع و قوا و استعدادهای خود را بسیج می کنیم اما در نهایت به آن نتیجه دلخواه نمیرسیم؛ شکست همین نتیجه نامطلوب ماست.

اهداف باید معنی دار باشند؛ باید به قدر کافی بزرگ و چالش برانگیز باشند. باید معنایی به زندگی ما ببخشند و در راستای رسالت شخصی واولویت ارزشهایمان باشند . اهداف باید ما را به چالش بکشند، ما را تغییر دهند و تا حد امکان جایی خارج از منطقه امن ما باشند؛

بیایید همین طور که آسوده در جایی آرام دراز کشیده ایم، و به صدای سنگین سکوت گوش سپرده ایم، پلکهایمان را سبک روی هم بگذاریم. جریان آرامش را در بدن خود حس کنیم و بعد از چند نفس عمیق، به سالهای پیش رو سفر کنیم و در کسری از زمان، خود ده سال بعدمان را تصور کنیم